I will always love you

Dolly Parton (1946) was de vierde van 12 kinderen van de kleine tabaksplanter Robert Lee Parton en zijn vrouw Avie Lee Owens die een schraal bestaan leidden in de Great Smokey Mountains (Tennessee). Vanaf haar 12e wist ze dat ze de country muziek in wilde en na al wat opnames gemaakt te hebben bij een klein label vertrok ze op haar 18e naar Nashville.
Daar trok ze de aandacht van de bijna 20 jaar oudere Porter Wagoner (1927 – 2007) die haar in 1967 toevoegde aan zijn tv-show en vaak duetten met haar zong. Verder dan dat kwam de samenwerking hoogstwaarschijnlijk niet want een jaar eerder trouwde Dolly met Carl Dean die zij in Nashville had leren kennen. Nu, na bijna 60 jaar,  is ze nog steeds met hem, eigenaar van een asfalteringsbedrijf en afkerig van publiciteit. .
Een grote behoefte aan afwisseling kan haar dus niet aangewreven worden.
Maar één grote verandering vond wel plaats.
Dolly was in 1974 al zeven jaar onder de hoede van Porter Wagoner toen ze besloot dat het tijd werd om haar eigen gang te gaan.
Ze wist dat Wagoner haar zag als een blijver in zijn wekelijkse tv-show die door miljoenen kijkers bekeken werd en dat hij – na alles wat hij voor haar gedaan had - boos zou reageren op haar aankondiging te willen vertrekken.
Haar oplossing: een afscheidslied getiteld 'I will always love you'.
De tekst gaf eigenlijk een wat verdraaide weergave van haar voornemen, maar toen ze het voor hem zong begreep Porter wel dat ze het hem zo makkelijk mogelijk wilde maken haar vertrek te accepteren:

Als ik bleef

zou ik je alleen maar in de weg zitten,

dus ik ga, maar ik weet

dat ik steeds aan je zal denken

en altijd van je zal houden,

I will always love you

Wagoner was – vertelde Parton later – in tranen toen zij het voor hem zong en zei: 'Je mag gaan. Als ik het lied mag produceren.'
En zo geschiedde. Die eerste opname sloeg aan en hielp Parton bij de start van haar solo-carrière. Maar het grote succes kwam pas in 1992, dankzij de film The Bodyguard.

De film gaat over een zangeres/filmster (gespeeld door Whitney Houston) en een bewaker (Kevin Costner) die haar moet beschermen tegen een stalker en ook daadwerkelijk een kogel voor haar opvangt. De liefde die tussen hen groeit is onmogelijk, want beiden weten dat hun loopbaan en levensstijl niet te combineren zijn.
Er was behoefte aan een lied dat de film zou completeren, maar Parton's song viel aanvankelijk buiten de boot, omdat Houston het zag als een country song.
Maar Costner overtuigde haar: 'Luister er nu eens niet naar als een country song maar als iets wat je er zelf van zou maken.' En het zinnetje 'I'll always love you' deed het hem.
Een hartstochtelijke kus is het afscheid tussen beiden in de film en die scène wordt begeleid door Houston's versie van 'I will always love you.'
Dolly Parton vertelde later dat zij Houston's versie voor het eerst hoorde in de auto en die toen aan de kant zette, zo overdonderd was ze.
En dat is goed te begrijpen. Houston's versie is een en al passie, terwijl Parton's – ook heel mooie – zang vooral lieflijk is, want dat is de essentie van  haar stemgeluid.
En zo blijkt 'I will always love you'  een lied te zijn dat beide kanten van de liefde kan laten horen.

(Dit artikel verscheen eerder in de krant Argus (15 janauri 2025.)