Welkom op de website van Hans Vervoort
Zoeken
Main Page Navigation
Home
Biografie
Boeken
Gratis e-books
Columns
Artikelen
Recensies
Audio-Video
Indische Hoek
Fotoalbums
Indo Corner
Gastenboek
Teken het gastenboek
Uw naam (of roepnaam)
Uw emailadres (niet verplicht, wordt ook niet zichtbaar in het gastenboek)
Uw website (niet verplicht)
Wat wilt u in het gastenboek schrijven?
reactie bij "Dodentocht in de bergen"
Het verhaal over de 2 families Engelenburg, de moeders Miene Henriette de Quillettes en Annie (Lootie) van Oort, maakt onderdeel uit van de Toempang-affaire (Malang), zie Nationaal Archief “Filemoorden”, een verwijzing naar de z.g.n. “Moordmap” lijkt meer op zijn plaats.
De Toempang affaire wordt nu actueel want het heeft te maken met de wijze waarop de Opsporingsdienst Overledenen ODO slachtoffers van de Bersiap registreerden en hoe de procedurele i.c. juridische afhandeling verliep.
Mijn reconstructie is gebaseerd op de getuigenissen van de weduwnaar S.M.E. Moorman, zijn zoon A.J.F. Moorman, mevr. C.E. de Jong-Brouwer, Djamari en J.F. Engelenburg. Hun verhalen zijn te vinden in Archief van Tranen AvT , dossier Jack Boer: document 041,042A, ,054, 062 en 063.
Het totaal aantal slachtoffers van de Toempang affaire wijkt af van het tot nu toe aangenomen getal van 39 bij de oorlogsgravenstichting geregistreerde personen. Bij een nauwkeurig analyse van de getuigenissen blijkt er sprake te zijn van 47 vermoorden. Dhr. Von Kriegenbergh (AvT 054) , 3 leden van de familie Van Noordt (AvT 042) , 3 leden van de familie Ruter (AvT 042) en mevr. Wattendorf (AvT 041), in totaal 8 personen werden weliswaar door verschillende getuigen als slachtoffer genoemd, maar komen niet in de archieven van de Oorlogsgravenstichting voor. Hier lijkt sprake te zijn van onderrapportage.
Dat niet alleen, bij verificatie van de namen van de slachtoffers blijken van de 39 bij de Oorlogsgravenstichting geregistreerde personen maar 24 overlijdingsactes geregistreerd te zijn in de Registers van de Burgerlijke Stand B.S. te Batavia/Jakarta. Deze vermelding staat vaak vermeld op de persoonskaart van de slachtoffers te vinden bij het Nationaal Archief.
Deze 24 personen waren “Officieel” doodverklaard en dat had juridische consequenties, zoals de nabestaanden hadden aanspraak op weduwen- en wezenpensioen, de weduwe /weduwnaar kon hertrouwen en erfenissen konden worden afgehandeld.
Dat betekende natuurlijk niet dat de overige 47-24=23 personen niet dood waren, Deze gevallen waren volgens het hoofd van de O.D.O. bij de opheffing van zijn Dienst in 1949 nog in behandeling.
15 (=39-24) personen waren ook nog bij de Oorlogsgravenstichting geregistreerd.
Blijft over 8 personen waarvan bij nadere analyse weliswaar bekend was dat ze vermoord of verdwenen waren maar een lijk ontbrak, in O.D.O.-termen werden zij als vermist geregistreerd. Vermist in de Bersiap betekende met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vermoord. De O.D.O. gaf zelfs Verklaringen van Vermissing af, die tot 1952 bij tussenkomst van de Landsrechter konden worden omgezet in een overlijdingsacte. Zodoende werden personen juridisch dood verklard.
Resume Toempang affaire:
-24 Personen waarvan de overlijdingsacte bij de Burgerlijke Stand te Batavia was geregistreerd
-15 Personen vermoord maar bij de opheffing van de O.D.O. eind 1949 in behandeling.
-8 personen vermist, bij de O.D.O. in behandeling.
Totaal 47 personen.
Volgens de bekende Amerikaanse historicus W.H. Frederick waren 11.262 Bersiap vastgelegd dwz officieel vastgelegd in de Registers van de Burgerlijke Stand te Batavia .
Volgens dhr Van der Harst, hoofd van de O.D.,O., waren bij de opheffing van de dienst eind 1949 nog tienduizenden Bersiap gevallen in behandeling.
Dan lijkt een aantal van 20 .000- 30.000 Bersiapslachtoffers best aannemelijk. Dit is volledig in tegenspraak met de resultaten van de Bersiap onderzoekers Captain en Sinke, zie "Het geluid van geweld".
(U kunt smileys gebruiken, alsmede <b>, <i> en <pre> tags)